पाऊस येताच तुझा चेहरा
थेंबा थेंबात दिसू लागतो
माझ्या मनातल्या प्रेमाचा
पिसारा मग उमलू लागतो
तू दूर असूनही मी
तुझ्याभवती पिंगा घालतो
भास आभासाच्या खेळात
तुझ्यासंगे खेळू लागतो
शब्द शब्द तुझा होऊन
काळजात फुलू लागतो
नकळत कोऱ्या कागदावर
तुला घेऊन बहरू लागतो
प्रत्येक अक्षरांत पुन्हा तुला
वेड्यासारखा मी निरखू लागतो
कुणा वाटे करतो कविता
मी फक्त भावनांना मोकळे सोडतो.
संदर्भ: Facebook share
लेखक : anonymous
